KOŚCIÓŁ W GOGOŁOWIE
Drewniany kościół p.w. Św. Katarzyny, wzniesiony w 1672 roku przez Stanisława Charchułowicza. Jest jednym z najcenniejszych zabytków w gminie. Niewielka świątynia o szlachetnych proporcjach i skromnej, typowej dla tego budownictwa architekturze pomimo licznych remontów zachowała urok i klimat XVII wiecznej budowli. Jednonawowy kościół z węższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium, wieżą zachodnią i dwoma niższymi dobudówkami – zakrystią i kruchtą południową nakrywa stromy, kryty gontem dach
Wewnątrz świątyni podziwiać można XVII wieczny, barokowy ołtarz główny, zdobią go rzeźby św. Katarzyny, Marii Magdaleny, Jakuba i Joachima oraz malowane przedstawienia św. Katarzyny. Nieco skromniejsze ołtarze boczne, kolekcję zabytkowych sprzętów kościelnych oraz późnogotycką, kamienną chrzcielnicę z XVI w., ambonę i prospekt organowy z XVIII w. Świątynie otacza mur wzniesiony w XIX w. W jego ciąg od zachodu wkomponowano dzwonnicę.
Zabytek grupy I zbudowany z racji założenia parafii przez opactwo cystersów w II poł. XV w. Jednonawowy z węższym, zamkniętym trój bocznie prezbiterium i stojącą przy nim od północy prostokątną zachrystią. Kościół był wiele razy remontowany. Wieżę zbudowano pod koniec XVIII w., jednak w 1944 roku została zniszczona. Zrekonstruowano ją w 1995r. Niewielkie wnętrze wypełniają liczne, zabytkowe sprzęty, obrazy i rzeźby. Ołtarz główny z 1703 r. Mieści dwa, zapewne późnogotyckie, przemalowane w 1929 r. przez księdza Władysława Luteckiego obrazy: w polu środkowym Matkę Boską z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołków i św. Mikołaja w zwieńczeniu. Ołtarze boczne stojące przy tęczy wykonane ok. 1700 r. ozdobiono kolumnami, ażurowymi uchami i rokokowymi rzeźbami (ok. 1768 r.)
KOŚCIÓŁ WE FRYSZTAKU
Świątynię wzniesiono w 1927 r. Ogromne zasługi w powstanie kościoła wniósł ówczesny proboszcz parafii Frysztak, Ksiądz Prałat Wojciech Blajer. Podczas okupacji niemieckiej frysztacki kościół uległ bardzo poważnym zniszczeniom. Dachówka zupełnie spadła z dachu, w kościół trafiło około 80 pocisków artyleryjskich. W trzech miejscach gruby mur bocznych ścian został na wylot przebity. Zniszczony został dach blaszany, połamane krokwie i belki. Do remontu kościoła ksiądz Blajer przystąpił w czasie działań wojennych, w październiku i listopadzie 1944 r. Po wojnie odremontowano całą świątynię. Murowany trzynawowy o zwartej bryle stoi przy wschodnim stoku wzniesienia, na północ od rynku. Nad całą zabudową góruje pięćdziesięciometrowa, cylindryczna wieża, mieszcząca w przyziemiu główne wejście. Po obu jej stronach, na górnych bokach ściany frontowej, umieszczone są rzeźby kamienne św. Marka i św. Jana. Obejście świątyni, uporządkowane i harmonijnie zespolone ze stylem budowli wspomaga i uzupełnia architekturę. W jasnym, ze smakiem urządzonym wnętrzu, umieszczono część zabytkowego wyposażenia pochodzącego z pierwotnej świątyni. W nawie środkowej znajduje się ołtarz główny w stylu regencji 1753 r., ufundowany przez proboszcza Andrzeja Ankiewicza, odnowiony w 1784 roku staraniem kolejnego proboszcza Michała Duvall. Pole środkowe zdobi barokowy krucyfiks (1650 r.), niewielkich rozmiarów przedstawienie uderza ekspresją, wyczuwalnym cierpieniem wyrzeźbionego ciała Zbawiciela. Krucyfiks otacza dekoracja w formie udrapowanej kotary i liczne wota. W zwieńczeniu ołtarza znajduje się współczesny mu obraz Narodzenia Matki Boskiej.
DAWNA APTEKA WE FRYSZTAKU
W tym parterowym budynku od początku istnienia znajdowała się apteka. Zbudowany w 1870 r. Być może przebudowany około 1900 r. Ustawiony frontem na północ, kalenicowo, na niewielkim stoku nad drogą, w otoczeniu starych drzew. Na licowanej ciosanym kamieniem podmurówce, murowany z cegły, pokryty blachą. Na rzucie prostokąta z płytkim ryzalitem w tylnej elewacji. Dach siodłowy czterospadowy, nad ryzalitem dach siodłowy dwuspadowy. W elewacji frontowej nad wejściem uniesiona krawędź połaci dachu przechodzi w niewielki, dwuspadowy daszek. Elewacja frontowa siedmioosiowa. Na osi środkowej wejście ujęte w pozorny portal. Drzwi wejściowe dwuskrzydłowe z podziałem płycinowym. W płycinach rzeźbione rozety, wazony z kwiatami.
BUDYNEK BIBLIOTEKI WE FRYSZTAKU
Parcela została wydzielona jako budowlana w 1889 r. I wpisana na rzecz burmistrza Jana Zaniewskiego. W 1897 roku kupiła ją Wanda Ruzamska a w 1903 roku nabyła ją Kamila Hanuszowa. Można domyślać się, że ta ostatnia dopiero postawiła dom. W 1911 r. Właścicielką stała się Kordaszewska, od której kupił posiadłość Józef Paczosa. Sprzedał ją w 1925 r. Gminie Frysztackiej. Zapewne wówczas dobudowano szersze skrzydło budynku. Po remoncie tu znalazł pomieszczenie sąd grodzki. Wtedy na tyłach działki zbudowano areszt. W 1947 r. władze zarządziły likwidację sądu we Frysztaku. Gmina Frysztacka dwa lata walczyła o zachowanie na miejscu sądu, wyjaśniając, że „Sąd Państwowy działał w tutejszej gminie od niepamiętnych lat” Sąd został ostatecznie zlikwidowany w 1949 r. Po tych wydarzeniach w budynku znajdowała się siedziba Rady Narodowej i Służby Weterynaryjnej. Od 1980 r. jest tu Gminna Biblioteka Publiczna. W 1991 r. Przeprowadzono generalny remont. Budynek murowany z cegły, otynkowany z kształtowaną w tynku, skromną dekoracją architektoniczną na ceglano- kamiennym fundamencie, oblicowanym piaskowcem. Dach kryty blachą. Złożony z dwu części: przypuszczalnie starszej części prostokątnej, do której dostawiono część na rzucie szerokiego prostokąta, szerszą, od tyłu tworząc uskok. Częściowo podpiwniczony, parterowy, nakryty dachem siodłowym, czterospadowym. Naroża opięte pozornymi pilastrami, w elewacji frontowej – boniowanymi. Z obu stron drzwi wejściowych pionowe pasy pozornych boni. Drzwi wejściowe ujęte w profilowane obramienie, nad nim prostokątna płycina i krótki gzyms okapowany, profilowany. Ścianę wieńczy gzyms profilowany, nad nim ścianka kolankowa z prostokątnymi, poziomymi okienkami. Otwory okien prostokątne. Nad oknami dekoracja tłoczona z tynku złożona z dwu poziomych, prostokątnych płycin i wklęsłych zewnętrznych narożach, między którymi umieszczono
DWÓR W KOBYLU
Wzniesiony w latach 1922 – 1923 na miejscu starego, pochodzącego prawdopodobnie z I poł. XIX w. Pierwotny dworek znajdował się kolejno w posiadaniu Golczewskich, do 1920 roku Bielińskich, zaś obecny Edmunda Bohaczka, a następnie jego córki Emilii Liszcz. Z pierwotnego budynku zachowały się piwnice sklepione kolebkowo. Dwór otoczony jest resztkami parku z pozostałościami starego drzewostanu: dęby, lipy, akacje, graby. Obok dworku stoi niski budynek średnich rozmiarów, kryty czerwoną dachówką, w tym budynku od 1930 roku do końca II wojny światowej mieścił się bardzo dobrze funkcjonujący zakład serowarski.
KIRKUT WE FRYSZTAKU
Cmentarz żydowski z II poł. XVII w. z częściowo zachowanymi kamiennymi macewami, niedawno uporządkowany i ogrodzony.
ZESPÓŁ SCHRONU KOLEJOWEGO W STĘPINIE – CIESZYNIE
Historia II wojny światowej jest niesamowicie ciekawa. Wiele wydarzeń z tamtych lat miało miejsce na ziemiach polskich. Region południowo-wschodni naszego kraju nie był wyjątkiem. Niemcy podczas okupacji wybudowali na tym terenie wiele obiektów fortyfikacyjnych, jednak znaczna większość z nich została doszczętnie zniszczona podczas frontu lub rozebrana po wojnie. Są jednak obiekty na terenie Pogórza Strzyżowskiego, które ocalały i stanowią ogromne źródło wiedzy na temat tamtych lat. Jednym z takich obiektów jest zespół schronów w Stępinie – Cieszynie. Jest to obiekt unikatowy na skalę europejską z wielu względów. Wśród 2 niemieckich kwater ze schronami dla pociągów zachowanych po wojnie, tylko obiekty w Stępinie – Cieszynie były przeznaczone dla najwyższych rangą dowódców wojskowych. Faktem jest też, że w 1941 roku doszło tu do spotkania Hitlera z Mussolinim. Wśród wszystkich kwater dowodzenia znanych na terenie Europy, tylko zespół schronów w Stępinie – Cieszynie reprezentuje największą ilość walorów skoncentrowanych w jednym miejscu.
DOM MIESZKALNY WE FRYSZTAKU PRZY UL. BRACI DYMINICKICH
Budynek z XVII w. pod którym odkryto podziemne piwnice i korytarze, które są częścią domniemanych podziemi frysztackich.
KAMIENICA PRZY PL. ŚW. FLORIANA
Budynek pierwotnie mieścił pocztę we Frysztaku
KAPLICZKA W CIESZYNIE
Obiekt usytuowany po lewej stronie drogi Frysztak – Wiśniowa. Kapliczka wzniesiona na planie prostokąta zamkniętego półkoliście, pochodząca z II połowy XIX w. We wnętrzu znajduje się XIX -wieczny obraz Matki Boskiej Częstochowskiej.
POMNIK ŚW FLORIANA
Św. Florian – Frysztak. Figura św. Floriana stoi w rynku. Frysztak był kilkakrotnie spalony. Dlatego od wieków posiadał pomniki tego świętego, który miał chronić mieszkańców przed pożarami. Obecna figura powstała w 1901r. i niedawno została odrestaurowana.
KAPLICA GROBOWA DENKERÓW
Kaplica grobowa Denkerów – Gogołów. Obiekt położony na cmentarzu w Gogołowie. Wzniesiona w 1869 roku z fundacji Denkerów. Zachwyca pięknem późnoklasycystycznej dekoracji. Obok kaplicy pochowany jest generał Ignacy Kruszewski.